Statement from the initiative Μας Σκάβουν τον Λάκκο
Μας σκάβουν τον λάκκο is an initiative of environmental and social organizations in Greece against extractions and war. It is part of the “Μας Σκάβουν το Λάκκο-Kazma Birak – Don’t dig” campaign, which was established through the initiative of 73 environmental, social and political collectives in Greece, Turkey and Cyprus and is a collaboration against extractions and war in the Eastern Mediterranean.
It is expected that many people have been left speechless by the magnitude of the destruction and tragedy caused by the earthquake centered on the Turkey-Syria border. So far (February 7), the number of dead exceeds 5,000, while it is expected to increase dramatically as the days pass.
Is it a natural disaster?
Media and governments are quick to label any such tragedy as a “natural disaster,” be it earthquakes, wildfires, or heavy rainfall and flooding.
The thousands of dead, however, were not killed by the earthquake as such, but mainly because the buildings were flimsy and unsuitable. They were killed by the indifference of the Turkish state to ensure the static adequacy of building infrastructures, public and private, built on giant faults, while there were clear warnings from the scientific community about expected very big earthquakes. They were killed by the profiteering of the large construction capital that infests the area where the earthquake occurred, which in the name of maximizing its profits, degrades the quality of the constructions, arbitrarily, and does not respect the specifications for anti-seismic shielding. They continue to be killed by the criminal inaction of the state apparatus and the virtual non-existence of civil protection, which has left ordinary people helpless and abandoned.
They are also being killed by anti-environmental pharaonic projects like the Atatürk Dam in South East Turkey (the 3rd largest dam in the world), for which geologists and seismologists have been clamoring for induced seismicity in the region.
We live in an earthquake-prone area, which historically has produced very big earthquakes. We may remember the 1999 earthquakes in Greece and Turkey, and the earthquake on both sides of the Aegean in October 2020.
The issue is not whether earthquakes happen, but how people are protected from their effects. Instead of giving money for stability checks and safety measures, billions are given for Rafale, F-16 and F-35 fighter aircrafts. Instead of conducting emergency drills and exercises, instead of ensuring the proper equipment and adequate training and staffing of disaster response units, Greece and Turkey are competing in police repression.
Mining and nuclear energy
It is not only that. The two countries have entered a race to develop new oil and fossil gas mining projects. Apart from the fact that mining and use of fossil fuels intensify the climate crisis and nationalist rivalries, there are other side effects. In principle, these mines have been shown to cause earthquake tremors, which can trigger new earthquakes. But apart from that, mining platforms in case of big earthquakes (or other accidents) can cause great ecological disasters. In July 2021 we saw the fire at sea caused by a gas pipeline accident in the Gulf of Mexico.
But the destructive policy of the two governments does not stop there. Mining of gold and other mineral metals is planned in this seismic area. Open-air mine tailing ponds with toxic waste, in cases of earthquakes, floods or other accidents, almost always leak and their contents contaminate vast areas. We typically mention the cyanide leakage into the Danube from the gold mine in Romania, which was described as “the worst environmental disaster in Europe after Chernobyl”, but also the recent cyanide leakage into the Euphrates in Turkey.
To complete the picture, the Turkish government is building a nuclear plant in Akkuyu, next to the East Anatolian Fault, while the Greek government is preparing to indirectly finance the construction of a new nuclear plant in Kozloduy, Bulgaria, committing itself to absorb its output in the long term. Let’s remember that the nuclear accident in Fukushima was caused by an earthquake.
We ourselves are not left speechless!
For all these reasons, we stand firmly against extractions, mining and any environmentally destructive policy. We stand in solidarity with the Turkish people, in their struggle for survival at this hour, and also in solidarity with their struggles against environmental destruction and war. With the movements of Turkey and Cyprus we are building a common front, against the policies of our governments, for a peaceful and ecological life. We do not remain silent; we claim a common life of dignity!
TR
Depremler sınır tanımıyor, dayanışmamız da öyle!
Türkiye-Suriye sınırında meydana gelen depremin yol açtığı yıkım ve trajedinin büyüklüğü karşısında pek çok kişinin şaşkın olması doğaldır. Şimdiye kadar (7/2) ölü sayısı 5.000’i aşarken, günler geçtikçe bu sayının dramatik bir şekilde artması bekleniyor.
Doğal bir afet mi?
Medya ve hükümetler, ister deprem, ister yangın veya şiddetli yağış ve sel olsun, bu tür trajedileri “doğal afet” olarak etiketlemekte acele ediyorlar.
Fakat, binlerce insan, deprem nedeniyle değil, esas olarak binaların dayanıksız ve uygun olmaması nedeniyle öldü. Bilim camiasından çok büyük depremlerin beklendiği konusunda açık uyarılar gelirken, Türk devletinin dev fay hatları üzerinde kamu ve özel altyapıların statik yeterliliğini sağlama konusundaki kayıtsızlığı onları öldürdü. Depremin olduğu bölgede karını en üst düzeye çıkarmak adına, inşaatların kalitesini büyük ölçüde keyfi olarak düşüren ve deprem önleyici koruma hükümlerine uymayan, büyük inşaat sermayesinin vurgunculuğuyla öldürüldüler. Ayrıca, jeologlar ve sismologların yıllardır bölgede tetiklenen depremsellik için uyardıkları Güneydoğu Türkiye’deki Atatürk Barajı (dünyanın 3. büyük barajı) gibi çevre karşıtı mega projeler tarafından da öldürülüyorlar. Devletin suç sayılacak derecede eylemsizliği ve sıradan insanları çaresiz ve terk edilmiş bırakan sivil korumanın olmaması nedeniyle öldürülmeye devam ediyorlar.
Yaşadığımız bölge sismiktir ve tarihsel olarak çok büyük depremler üretmiştir. 1999’da Yunanistan ve Türkiye’deki depremleri ve ayrıca Ekim 2020’de Ege’nin her iki yakasında meydana gelen depremi hatırlayalım.
Mesele deprem olup olmadığı değil, insanların depremin etkilerinden nasıl korunduğudur. Stabilite kontrolleri ve güvenlik önlemleri için para vermek yerine Rafale, F-16 ve F-35 için milyarlar veriliyor. Yunanistan ve Türkiye, hazırlık tatbikatları yapmak, uygun ekipman ve yeterli eğitim ve arama kurtarma mekanizmasına personel sağlamak yerine, polis baskısında rekabet ediyor.
Madencilik ve nükleerler
Ve sadece bu da değil. İki ülke yeni petrol ve doğal gaz madenciliği projeleri geliştirme yarışına girdi. Madencilik ve fosil yakıt yakmanın iklim krizini ve milliyetçi rekabeti yoğunlaştırmasının dışında, başka yan etkileri de var. Bu madenlerin yeni depremleri tetikleyebilecek sismik sarsıntılara neden olduğu kanıtlanmıştır. Bunun dışında, madencilik platformları büyük depremlerde (veya başka kazalarda) büyük ekolojik felaketlere neden olabiliyor. Henüz 2021 yılının Temmuz ayında Meksika Körfezi’ndeki bir gaz boru hattı kazasından dolayı denizde yangın çıktı.
Ancak iki hükümetin yıkıcı politikası burada da bitmiyor. Bu sismik bölgede altın ve diğer mineral metallerin madenciliği planlanmaktadır. Zehirli atık içeren dış tanklar, deprem, sel veya diğer kaza durumlarında neredeyse her zaman sızıntı yapar ve içerikleri geniş alanları kirletir. Örnek olarak, “Çernobil’den sonra Avrupa’daki en kötü çevre felaketi” olarak tanımlanan Romanya’daki altın madenciliğinden Tuna Nehri’ne dökülen siyanürden ve aynı zamanda Türkiye’de yakın zamanda Fırat Nehri’ne dökülen siyanürden bahsedebiliriz. Resmi tamamlamak için, Türk hükümeti Doğu Anadolu fay hattının yanındaki Akkuyu’da bir nükleer santral inşa ederken, Yunan hükümeti Bulgaristan’ın Kozlodui kentinde, üretiminin uzun vadeli emilimi için taahhütlerle, yeni bir nükleer santralin inşasını dolaylı olarak finanse etmeye hazırlanıyor. Fukuşima’daki nükleer kazanın bir depremden kaynaklandığını hatırlayalım.
Sessiz kalmıyoruz!
Tüm bu nedenlerden dolayı, madenciliğe ve çevreye zarar veren her türlü politikaya kesinlikle karşıyız. Türk halkının bu dönemde hayatta kalma mücadelesinde olduğu kadar, genel olarak çevre tahribatına ve savaşa karşı mücadelesinde de dayanışma içindeyiz. Barışçıl ve ekolojik bir yaşam için hükümetlerimizin politikalarına karşı Türkiye ve Kıbrıs’taki hareketlerle ortak bir cephe inşa ediyoruz. Sessiz Kalmıyoruz, Onurlu Ortak Yaşama Sahip Çıkıyoruz!
*Μας σκάβουν τον λάκκο, Yunanistan’daki çevre ve sosyal örgütlerin maden çıkarma ve savaş karşıtı bir girişimidir. Yunanistan, Türkiye ve Kıbrıs’taki 73 çevresel, sosyal ve siyasi kolektifin girişimiyle oluşturulan “Μας Σκάβουν το Λάκκο-Kazma Birak” kampanyasının bir parçasıdır ve Doğu Akdeniz’deki ekstraksiyon ve savaşa karşı bir işbirliğidir.
GR
Οι σεισμοί δεν γνωρίζουν σύνορα, ούτε η αλληλεγγύη μας!
Είναι φυσικό πολλοί άνθρωποι να έχουν μείνει άφωνοι από το μέγεθος της καταστροφής και της τραγωδίας που προκάλεσε ο σεισμός με επίκεντρο τα σύνορα Τουρκίας-Συρίας. Ο μέχρι στιγμής (7/2) αριθμός των νεκρών ξεπερνάει τους 5.000, ενώ αναμένεται να αυξηθεί δραματικά όσο περνάνε οι μέρες.
Είναι φυσική καταστροφή;
Τα ΜΜΕ και οι κυβερνήσεις βιάζονται να χαρακτηρίσουν κάθε τέτοια τραγωδία ως «φυσική καταστροφή», είτε πρόκειται για σεισμούς είτε για πυρκαγιές είτε για έντονες βροχοπτώσεις και πλημμύρες.
Οι χιλιάδες νεκροί όμως δεν σκοτώθηκαν από τον σεισμό αυτό καθ’ αυτό, αλλά κυρίως γιατί τα κτίρια ήταν σαθρά και ακατάλληλα. Σκοτώθηκαν από την αδιαφορία του τουρκικού κράτους να μεριμνήσει για τη στατική επάρκεια των κτιριακών υποδομών, δημόσιων και ιδιωτικών, πάνω σε γιγαντιαία ρήγματα, ενώ υπήρχαν σαφείς προειδοποιήσεις από την επιστημονική κοινότητα για αναμενόμενους πολύ μεγάλους σεισμούς. Σκοτώθηκαν από κερδοσκοπικό μένος του μεγάλου κατασκευαστικού κεφαλαίου που λυμαίνεται την περιοχή που εκδηλώθηκε ο σεισμός, που εν ονόματι της μεγιστοποίησης της κερδοφορίας του, υποβαθμίζει την ποιότητα των κατασκευών, εν πολλοίς αυθαιρετεί και δεν σέβεται τα προβλεπόμενα για αντισεισμική θωράκιση. Σκοτώνονται επίσης, από αντιπεριβαλλοντικά φαραωνικά έργα όπως το φράγμα Ατατούρκ στη ΝΑ Τουρκία (το 3ο μεγαλύτερο φράγμα στον κόσμο), για το οποίο εδώ και χρόνια, γεωλόγοι και σεισμολόγοι φώναζαν για την επαγόμενη σεισμικότητα που προκαλεί στην περιοχή. Συνεχίζουν να σκοτώνονται από την εγκληματική αδράνεια του κρατικού μηχανισμού και την ανυπαρξία πολιτικής προστασίας, που έχει αφήσει τους απλούς ανθρώπους αβοήθητους και εγκαταλελειμμένους.
Η περιοχή που ζούμε είναι σεισμογενής, και έχει δώσει πολύ μεγάλους σεισμούς ιστορικά. Ας θυμηθούμε μόνο τους σεισμούς του 1999 σε Ελλάδα και Τουρκία αλλά και τον σεισμό και στις δύο πλευρές του Αιγαίου τον Οκτώβρη του ’20.
Το θέμα δεν είναι αν γίνονται σεισμοί, αλλά πώς προστατεύονται οι άνθρωποι από τις επιπτώσεις τους. Αντί να δίνονται λεφτά για ελέγχους στατικότητας και μέτρα ασφαλείας, δίνονται δισεκατομμύρια για Ραφάλ, F-16 και F-35. Αντί να γίνονται ασκήσεις ετοιμότητας, αντί να εξασφαλιστεί ο κατάλληλος εξοπλισμός και η επαρκής εκπαίδευση και στελέχωση του μηχανισμού έρευνας και διάσωσης, Ελλάδα και Τουρκία συναγωνίζονται στην αστυνομική καταστολή.
Εξορύξεις και πυρηνικά
Και όχι μόνο αυτό. Οι δύο χώρες έχουν μπει σε μια κούρσα για την ανάπτυξη νέων εξορυκτικών σχεδίων για πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Πέραν από το γεγονός ότι οι εξορύξεις και η καύση ορυκτών καυσίμων εντείνουν την κλιματική κρίση και τους εθνικιστικούς ανταγωνισμούς, υπάρχουν και άλλες παρενέργειες. Κατ’ αρχήν, οι εξορύξεις αυτές έχει αποδειχθεί ότι προκαλούν σεισμικές δονήσεις, που μπορούν να πυροδοτήσουν νέους σεισμούς. Αλλά εκτός από αυτό, οι πλατφόρμες εξορύξεων σε περιπτώσεις μεγάλων σεισμών (ή άλλων ατυχημάτων) μπορούν να προκαλέσουν μεγάλες οικολογικές καταστροφές. Μόλις τον Ιούλιο του ’21 είχαμε τη φωτιά πάνω στη θάλασσα που προκλήθηκε από ατύχημα σε αγωγό αερίου στον Κόλπο του Μεξικού.
Αλλά ούτε εκεί σταματάει η καταστροφική πολιτική των δύο κυβερνήσεων. Στη σεισμογενή αυτή περιοχή σχεδιάζονται εξορύξεις χρυσού και άλλων ορυκτών μετάλλων. Οι υπαίθριες δεξαμενές με τα τοξικά απόβλητα, σε περιπτώσεις σεισμών, πλημμύρων ή άλλων ατυχημάτων, σχεδόν πάντα παρουσιάζουν διαρροές και το περιεχόμενό τους ρυπαίνει τεράστιες εκτάσεις. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε τη διαρροή κυανίου στο Δούναβη από εξόρυξη χρυσού στην Ρουμανία, η οποία χαρακτηρίστηκε ως «η χειρότερη περιβαλλοντική καταστροφή στην Ευρώπη μετά το Τσερνόμπιλ», αλλά και την πρόσφατη διαρροή κυανίου στον Ευφράτη στην Τουρκία. Για να συμπληρώσει την εικόνα, η τουρκική κυβέρνηση χτίζει πυρηνικό εργοστάσιο στο Ακκούγιου, δίπλα στο ρήγμα της Ανατολικής Ανατολίας, ενώ η ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζεται να χρηματοδοτήσει έμμεσα την κατασκευή νέας πυρηνικής μονάδας στο Κοζλοντούι της Βουλγαρίας, με δεσμεύσεις για μακροχρόνια απορρόφηση της παραγωγής της. Ας θυμηθούμε πως το πυρηνικό ατύχημα στην Φουκουσίμα προκλήθηκε από σεισμό.
Δεν μένουμε άφωνοι!
Για όλους αυτούς τους λόγους, στεκόμαστε κάθετα απέναντι στις εξορύξεις και σε κάθε περιβαλλοντοκτόνα πολιτική. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες στον τουρκικό λαό, στον αγώνα του για επιβίωση αυτή τη στιγμή, αλλά και γενικά στους αγώνες του ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος και τον πόλεμο. Χτίζουμε κοινό μέτωπο με τα κινήματα της Τουρκίας και της Κύπρου, ενάντια στις πολιτικές των κυβερνήσεων μας, για μια ειρηνική και οικολογική ζωή. Δεν μένουμε άφωνοι, διεκδικούμε μια κοινή ζωή αξιοπρέπειας!
